اسیر عشقم

ای کاش که من عاشق و حیران تو باشم یک وقت سحر زائر چشمان تو باشم ای کاش که از منتظران تو شوم تا از رسم وفا بر سر پیمان تو باشم ای کاش مرا از غم هجر تو خبر بود تا نیمه شبی همدم و گریان تو باشم آقا به دلم یک نگهی کن که دمادم سرگشته و دلواپس هجران تو باشم ای زاده ی زهرا مددی کن به جوانی با هر نفسم در صف یاران تو باشم دل اسیر عشقم...

اگرچه شعر برایت به سینه ام دارمبرای تا تورسیدن چقدر کم دارمتو از وجود پُری... بی نهایتی... محضیمنی که آمده ام رنگی از عدم دارممن از حوالی آن کوچه های بارانی استکه در هوای شما باد در سرم دارمگدا شدم به در خانه تو آمده امچقدر خوب که ارباب با کرم دارمنفس به سینه ام افتاده باز دلتنگمچقدر حسرت یک لحظه بازدم دارم«رواق منظ اسیر عشقم...

ای دوست قبولم کن و جانم بستان   مستم کن و وز هر دو جهانم بستان   با هر چه دلم قرار گیرد بی تو   آتش به من اندر زن و آنم بستان   ای زندگی تن و توانم همه تو   جانی و دلی ای دل و جانم همه تو   تو هستی من شدی از آنی همه من   من نیست شدم در تو از آنم همه تو   خود ممکن آن نیست که بردارم دل   آن به که به سودای تو بسپارم دل اسیر عشقم...